Dinsdag 16 augustus 2011 afscheid nemen van de fam

Dinsdag 16 augustus 2011 afscheid nemen van de familie

Eerst nog even een aanvulling op het verslag van gisteren:
Nadat wij in Sissophon zijn geweest zijn we weer terug gegaan naar huis. Toen we thuis waren werden we uitgenodigd voor een feestje van een buurjongentje die 5 jaar werd. We gingen hier om 6 uur naar toe. We kregen lekker eten en er was zelfs een taart! Het was erg gezellig en er werd lekker vals gezongen. Onder het eten werd er door de Cambodjanen veel bier gedronken (met wel veel ijsblokjes). Het was een soort traditie om je glas in een keer lees te atten, elke keer als je met iemand proostte. Aangezien de mensen het proosten heel leuk vonden waren de mensen al vroeg op de avond heel vrolijk. Er werd dan ook heel wat afgelachen. Nadat de mensen de nodige biertje op hadden kon er gedanst worden. Dit was erg leuk en iedereen danste lekker mee. We verbaasden ons wel over de mannen op de dansvloer. Die gilden namelijk heel hoog. Dit kwam niet echt mannelijk over.. Oja en nog iets! De fles met talkpoeder werd ook tevoorschijn gehaald. Dit was voor de verkoeling zeiden ze, maar het zag er niet uit! Iedereen werd onder gesmeerd met poeder en al onze gezichten waren wit. We waren pas laat thuis van het feestje waardoor ons ‘afscheidsfeest’ met de familie niet meer door kon gaan deze avond. Hierdoor werd dit vanmorgen gedaan.

Na lekker wat gegeten en gedronken te hebben gingen we vanmorgen om 8.30 uur weg. We zijn met een 9 persoons busje vertrokken naar de grens van Thailand. Yean’s vader besloot om thuis te blijven.
De rest van de familie ging mee, we zaten dan ook met 19 personen in het busje.
Maar dit mag en kan allemaal in Cambodja.
Eenmaal aangekomen bij de grens moesten we eerst onze bagage kwijt. We hebben een handkar geregeld en een man liep met ons mee over de grens. De familie mocht meelopen tot waar precies de grens liep van Cambodja- Thailand. Het was een emotioneel afscheid vooral omdat de jongste zoon Teavy van 11 jaar erg moest huilen en heel verdrietig was. Eigenlijk zag je aan iedereen wel dat ze het er moeilijk mee hadden. Er vielen de nodige traantjes. Afscheid nemen blijft moeilijk.
Eenmaal voorbij de douane stond er een man ons op te wachten om ons verder te helpen bij het vinden van een bus.
Dit ging allemaal redelijk vlot en voor we het wisten zaten we weer in een minibusje op weg naar Bangkok. Lekker luxe want Dilan en Liën konden languit in de bus liggen. In de bus heb ik alvast het reisverslag getypt zodat ik het vanavond op de site kan zetten. Om kwart over 3 kwamen we aan in het hotel. Snel even het verslag bijgewerkt en nu gaan we lekker zwemmen. Doei.